در توصیف ستاره ال کلاسیکو؛ساده ، بی ادعا و با اعنتماد به نفس!
وقتی توپ پدرو را با تکل به کرنر زد و پدرو دستش را به سمت او دراز کرد تا از زمین بلند شود بی هیچ توجهی راه خود را گرفت و رفت در قلب دفاع رئال ایستاد. شبیه گستاخی های په په البته نه به آن گل درشتی و بی تعادلی بلکه خیلی آرام و مغرور.
پسر نوزده ساله ی فرانسوی حتی بعد از گلی که زد به اندازه ی فابرگاس با آن همه تجربه شادی نکرد. اکثر مجله ها و نشریات نمره ی کامل به او دادند شاید تحت تاثیر تکل بی نقصی که روی مسی زد و توپش را دزدید و نا باوری مسی که شاید این تکل ها را فقط از نستا و زانتی دیده بود. و حتی کاروالیو هم فکر نمی کرد این فرانسوی کوچک اشتباه او را جبران کند.
شاید آرام بودن ویژگی ذاتی ستاره ی الکلاسیکو باشد اما بدون شک نامهربانی و مغرور بودن از روی نیمکت جایی که مورینیو نشسته است به او تزریق شده است.
این واقعیت دارد که هر تیمی اخلاق سرمربی اش در آن بروز پیدا می کند.
الکلاسیکو برای مورینیو همیشه یک مبارزه و جنگ بوده تا یک مسابقه ی فوتبال این را از گله هایش به کاسیاس بابت "کاپیتان" نبودن مقابل بارسا می شود فهمید. غرور بخشی از اعتماد به نفس است و "واران" بی هیچ صحبتی هم می تواند این را از چشم مربی اش بخواند...
بله ، اعتماد به نفس مهم ترین اسلحه برای برابر شدن با بازیکنان بارسا است حتی اگر دو دهه هم از زندگی ات نگذشته باشد.
نظرات شما عزیزان:
|
تبادل
لینک هوشمند
در توصیف ستاره ال کلاسیکو؛ساده ، بی ادعا و با اعنتماد به نفس!
نويسنده: 
